Hej!
Piszę to notkę od dokładnie dwóch tygodni, a zdjęcia leżą już od miesiąca.
Zacząć tego posta wypada od stwierdzenia, że nie wracam - nie chcę obiecywać czegoś w co sama niestety wątpię. Ale też nie wykluczam pojawienia się paru postów, które w żadnym wypadku nie będą regularne. To już niestety nie jest ten etap w moim życiu, w którym LPS jest moją jedyną lub przynajmniej główną pasją i całe dnie spędzałam wyłącznie na nich, a tym bardziej nie wyobrażam sobie powrotu do poczucia "obowiązku" wobec pisania notek, nie wspominając już o fakcie, że po prostu czasu wolnego wiele teraz nie mam, a kiedy będę już go miała to nie jestem pewna, czy będę mogła LPS ze sobą zabrać. Więc z góry uprzedzam, że proszę się wobec mnie na wiele nie nastawiać. Wolę robić niespodzianki ;)
Zaprzeczyć jednak nie mogę, że ostatnio do LPS mnie ciągnie i to nawet bardzo. Zdarza mi się zaglądnąć na LPSTube - co zdarza się coraz częściej, biorąc pod uwagę, że LPS kompletnie zdominowały moją stronę główną. Na początku sporadycznie, ale od dwóch tygodni oglądam przynajmniej jeden film dziennie. Przeglądałam też figurki na Vinted - prawdopodobnie nawet bym się skusiła na zakup paru, gdyby nie fakt, że jeszcze żadnej karty ani konta w banku nie mam, a nie chciałam dobijać mojej mamy prośbą o zabawkę dla jej dorosłej córki. Raczej jej się nie podoba nawrót mojego zainteresowania LPS.
Nie wiem, czy mój "powrót" do LPS nie jest czasem wynikiem faktu, że bardzo wiele rzeczy się obecnie w moim życiu zmienia lub już wkrótce zmieni i całkiem możliwe, że to jakaś głęboka psychologiczna potrzeba, ale tak długo jak sprawia mi to frajdę i mogę znaleźć na to trochę czasu, nie narzekam, ani nie mam zamiaru się nad tym dłużej zastanawiać. Nie podziewałabym się jednak wielu postów do lata, gdyż przygotowania do matury pochłaniają bardzo dużo mojego czasu, a ten, który mi zostaje staram się spożytkować na spędzanie czasu z rodziną i znajomymi, z którymi będę musiała się pożegnać, gdy każde z nas wyjedzie do innego miasta na studia. Obecnie mam ferie, więc mam chwilę na odpoczynek, chociaż niestety już się kończą.
Co do całego bloga mam mieszane uczucia, gdyż z jednej strony jak czytam niektóre swoje stare posty to mam wielką ochotę walić głową w ścianę, ale z drugiej strony nie chcę znowu czynić go prywatnym, bo chcę, żeby został tu jakiś mały ślad mojej działalności i tego nad czym tak właściwie "pracowałam" przez te wszystkie lata. Na pewno mam zamiar zrobić sobie jego kopię zapasową, gdyż wiadomo, nic wieczne nie jest, zwłaszcza w internecie. Znalazłam też taką opcję w ustawieniach, ale jeszcze jej nie testowałam, gdyż nie mam obecnie niczego na co mogłabym te dane zgrać, a jeśli zostawię je tak sobie to najprawdopodobniej o nich zapomnę i usunę przy następnym czyszczeniu laptopa. Zastanawia mnie też wygląd - gdyż mimo, że jest wiele rzeczy w nim, które mi się obecnie nie podobają i dzisiaj prawdopodobnie wybrałabym inną paletę, zwłaszcza jeśli chodzi o ten fiolet, gdyż trochę źle mi się go czyta, jednak jest to dla mnie bardzo nostalgiczny wygląd i nie wiem, czy chcę go zmieniać. Zdecydowanie jednak muszę pogrzebać przy braku paska bocznego, który mnie dobija za każdym razem, gdy wchodzę na bloga oraz rozszerzającymi się linkami, bo od lat denerwują mnie za każdym razem, gdy próbuję dogrzebać się czegoś w pasku bocznym. Trochę smutno, że player muzyki już nie działa, to samo zresztą tyczy się kursora z lecącym brokatem (chociaż akurat za nim nie tęsknię). Zmieniłam też swoją nazwę na bloggerze na taką samą, jakiej używam obecnie na YouTubie.
Zmiana na bloggerze, która trochę mnie irytuje jest brak kolumny z wypisanymi nazwami obserwowanych blogów z prawej strony w zakładce lista czytelnicza - menu do wybierania bloga wydaje mi się dość nie przejrzyste, zwłaszcza, że ucina dość sporą część nazwy bloga.
Bardzo mnie jednak ucieszyło, że ktoś tu jednak wciąż zagląda. Dziękuję Wam serdecznie za komentarze ♥ Naprawdę, wzruszyło mnie widzieć Was aż tylu, zarówno tych, którzy pisali jeszcze przed moim odejściem, jak i nowe twarze. W LPSowej blogosferze najbardziej kocham to, że nieważne ile razy do niej powracam, ktoś tu dalej zawsze jest. Postaram się na wszystkie komentarze teraz odpowiedzieć.
Torineko: Tło mam z gotowców dostępnych na Bloggerze przy kustomizacji bloga, więc jestem pewna, że wiele innych blogów ma takie same. Raczej nie usuwałam niczego, więc to prawdopodobnie nie byłam ja. I dziękuję! :)
miniCreaturesWorld Miło cię tu widzieć c: Uwierz mi, ja też myślałam, że już nigdy nic tu nie napiszę. I nawet nie wierz, jak spodobał mi się Twój drugi komentarz, naprawdę mam ochotę go sobie wydrukować i gdzieś wkleić, to jest po prostu przepiękny materiał na cytat.
loke♥ Ciebie też miło widzieć! O LPS nie da się zapomnieć ;) Naprawdę cieszę się, że wciąż masz ten rysunek (i że o mnie pamiętasz). Pamiętam o który chodzi, prawdopodobnie wciąż go jeszcze mam, ale pewności nie mam, bo do szafki ze starymi rysunkami zaglądam rzadko, bo boję się, że się wszystkie na mnie wysypią :')
Tajek Dziękuję! Ciebie też bardzo miło widzieć c:
Diario Rozumiem uczucie. Też mam dość interesujące młodsze kuzynostwo (mało nie zadusiły biednego chomika). Na szczęście rzadko wpadają, a wszystko co mogą zniszczyć trzymam poza ich zasięgiem.
♥
Parę dni po moim ostatnim poście ja i moja siostra ostatecznie podzieliłyśmy się swoimi LPS. Chyba zapomniałam wspomnieć, że ma 15 lat, więc to nie było zabieranie zabawek dziecku, tylko w miarę cywilizowana rozmowa. Chociaż mój tata i tak się przeraził, gdy na pytanie "Co robicie?" usłyszał "Dzielimy majątek."
Szczerze, nasze LPS zawsze były "wspólne", ale każda z nas miała też figurki, które były bezwarunkowo jej, więc nigdy wcześniej nie miałam takiej stuprocentowej pewności ile moja kolekcja tak właściwie figurek liczy, więc jako człowieka z obsesją na punkcie liczb i statystyk podekscytowało mnie to bardziej niż jestem w stanie przyznać. Gdzieś przed nowym rokiem zrobiłam też arkusz kalkulacyjny zawierający spis mojej kolekcji, numerki petków, ich imiona oraz wykresiki i sumy, średnie i inne wyniki wszystkiego, co policzyć przyszło mi do głowy, wmawiając sobie, że ja tak naprawdę nie marnuje czasu, tylko uczę się informatyki.
Dziś dowiedziałam się, że strona LPS Merch istnieje. No cóż, przynajmniej moja lista jest różowa. (Jakby ktoś był zainteresowany mogę udostępnić pustą kopię arkusza do skopiowania? Dużo rzeczy liczy się automatycznie, więc można się przy okazji czegoś dowiedzieć)
Podzieliłyśmy się z siostrą niekoniecznie na pół - jej dostało się dwa razy tyle co mi, ale najbardziej zależało mi na odzyskaniu figurek, do których mam największy sentyment więc i tak zadowolona z podziału, gdyż mówiąc szczerze i tak musiałam się naprawdę nieźle nakombinować, gdzie je schować, bo nie miałam na nie miejsca, a też nie chciałam rzucać je jeden na drugi, tylko zachować jakąś przejrzystość, żebym bez problemu mogła znaleźć szukaną figurkę. Miałam w planach zakup specjalnego pudełka na nie w Actionie, ale musiałabym się do niego wybrać na nogach, gdyż autobusy ode mnie w tamtym kierunku nie jadą, a pogoda do spacerków nie zachęcała. Oczywiście, największą wagę przykładałyśmy do podziału popów i myślę, że podzieliłyśmy się sprawiedliwie. Co prawda dog #750 dostał się jej i z bólem serca jej go oddałam, ale reszta figurek, które do niej trafiła była duplikatami, albo zawsze była bardziej jej niż moja.
Pokazałam siostrze zarówno tego bloga jak i mojego starego, pierwszego, który od daaaaawna jest prywatny i raczej nie ujrzy światła dziennego. Bardzo jej się spodobało i chciała założyć swojego, ale przeszło jej po pierwszej notce więc raczej nic z tego nie będzie. Jakby zmieniła zdanie, dam wam znać i wyślę tu linka.
Poniżej zdjęcia. Wybaczcie światło, były robione dość późno, bo byłam zbyt podekscytowana, żeby poczekać o rana. Niektóre są trochę rozmazane lub krzywe, ale robiłam je resztkami baterii, a nie chciało mi się ładować kamery. Imiona od lewej. Niektóre LPS przechrzciłam, bo desperacko potrzebowały nowego imienia, albo nie pamiętałam oryginalnego. W planach mam też niektórym domalować elementy, które zostały zmazane - głównie noski.
